O Σταμάτης Κραουνάκης για το Δοχό, στην Καρίτσα Λάρισας

από το FAQ65

- Το μέρος μού το αποκάλυψαν ο Γεωργελές κι ο Τσιτσόπουλος και η Έλλη Μπουμπουρή. Η οικογένεια Γεωργίου και Στέλλας Μπούτου και τα τέκνα Δημήτριος και Βιργινία –τέσσερα αστέρια κι ένα το τοπίο πέντε– με προσωπική φροντίδα έχτισαν το υποδειγματικό φιλοξενητήριο Δοχός. Οι άνθρωποι είναι το πρώτο. Άμα δεν σε γουστάρουνε –σε καταλαβαίνουν κι από τη φωνή–, ξέχνα το.

- Από τα μπαλκόνια του βλέπεις όλο το βόρειο Αιγαίο κι αριστερά τη δύση στον Όλυμπο. Έχεις για την πάρτη σου 60 χλμ. παραλία να αράξεις – από ξεμοναχιασμένα λιμανάκια ξεβράξ έως σικ κι από Δέλτα Πηνειού... οικισμός Αλεξανδρινή (περνάς τον θεϊκό βιότοπο του Στομίου και βρίσκεις την Αλεξανδρινή) ή πας αριστερά ακόμα πιο κοντά στην εκβολή.

- Άμα έχει κύμα την έβαψες... Είναι πέλαγο, μην ξανοίγεσαι, κάνε μπλουμ κι όξω... Άμμος θεϊκή άσπρη, γλαρόνια, τα παιδιά στο παράνομο πλην νόμιμο μπιτς μπαρ –έτσι κι αλλιώς όλος ο οικισμός είναι παράνομος αλλά κάνουν οι αρχές μόκο για να μη χάνουν ψήφους, σούπερ η εκδίκηση του έρημου πολίτη–, τέλεια, ευγενικά και ωραία μουσική. Γενικά, την ακτή αυτή την ψιλοσνομπάρουν οι Λαρισαίοι, εκτός απ’ όσους έχουν εδώ εξοχικά.

- Απάνω στον Δοχό έχει πισινούλα για βουτιά πρωινή. Βόλτα στο κτήμα, βόλτα στο βουνό, σ’ αφήνω να ψαχτείς... Φεστιβάλ Δοχού. Πέμπτη σινεμαδάκι στη μεγάλη πανόραμα βεράντα, θεατράκι πεντακοσάρι στην πλαγιά με φόντο το πέλαγο, θεατή μου! Έχουμε παίξει σχεδόν όλοι. Κι όσοι δεν τα βρίσκουν στα λεφτά με τους Μπούτους να αλλάξουν μάνατζερ. Ο δαιμόνιος Μπούτος τζούνιορ κλείνει Άντονι και Γκόταν Πρότζεκτ. Ο Παπακωνσταντίνου είναι συγχωριανός, δεν παίρνει φράγκα, εγώ τους γουστάρω, δεν… Ο Χαρούλης είναι εδώ αραχτός όταν δεν παίζει χειμώνα καλοκαίρι. Ο Μάλαμας περνάει οπωσδήποτε, ο Διονύσης (σ.σ.: Τσακνής) ήρθε, ο Θάνος (σ.σ.: Μικρούτσικος) ήρθε κι οι πιο πολλοί πάμε και παίζουμε από καύλα. Κανονικά θα ’πρεπε να σπονσοράρει η Νομαρχία, που ένας ιδιώτης κάνει μουσικές στην πλαγιά, αλλά η Νομαρχία, όπως όλες, τον παίζει μακάβρια.

- Πάω κάθε χρόνο έναν μήνα κι αλλάζω αέρα. Εδώ έγραψα τα «Φεγγάρια σκοτεινά», ένα ερωτικό της Νόνικας. Τζαμάραμε υπό καταιγίδα με Λειβαδά και άπειρη τσιπουροποσία στην υπόγα. Είδα τη Βαγενά, τον Γιάννη Κοντό κι άλλους στάνταρ κάθε χρόνο. Μπιρίμπες θεϊκές με ντόπιο παράγοντα, κλείνονται καρέ επιτόπου με δηλώσεις συμμετοχής. Παίζει παντού ωραία μουσική και πολύ δεύτερο πρόγραμμα. Ίντερνετ δυνατό δεν έχει – πάρε καμιά USB. Στη χειρότερη, γάμα και το κομπιούτερ καμιά δεκαριά μέρες.

- Ντισκάβερ Μπουτέικο. Λέει μόνο για μυημένους, οι lifestyle μην μπείτε στον κόπο, θα σας ξεράσει το μέρος. Φιλιά.