Τρίτη 26 Ιουνίου 2012

Πόσο κοστίζει μια χειραψία;


Ποιος από εμάς θα έλεγε «όχι» σε μια γνωριμία με τη Μαντόνα, τον Μικ Τζάγκερ ή την Lady Gaga; Στο παρελθόν, ο πιο εύκολος τρόπος για να πετύχουμε κάτι τέτοιο θα ήταν να κερδίσουμε σε κάποιον διαγωνισμό. Τελευταία όμως, όλο και περισσότεροι νεόκοποι ποπ σταρ, όπως ο Τζάστιν Μπίμπερ, η Κέιτι Πέρι και το γκρουπ One Direction, εμφανίζονται πρόθυμοι να συναντήσουν τους θαυμαστές τους που θα προμηθευτούν το «σωστό» VIP εισιτήριο, η τιμή του οποίου αγγίζει «ανεμοδαρμένα» ύψη.
Το ζήτημα ήρθε στην επιφάνεια την προηγούμενη εβδομάδα, όταν η Σέριλ Κόουλ δέχτηκε αρνητικά σχόλια επειδή χρέωσε τους θαυμαστές της 350 λίρες (περίπου 435 ευρώ) για ένα απλό «meet & greet» - δηλαδή μια συνάντηση για χειραψία. Ψίχουλα δηλαδή μπροστά στις 1.100 λίρες (περίπου 1.360 ευρώ) που ζητούσε η Μπιγιονσέ το 2009 για την συγκεκριμένη «υπηρεσία». Μάλιστα στην περίπτωση της Τεξανής σούπερ σταρ, οι κανονισμοί απαγόρευαν αυστηρά τις αγκαλιές! Από τον χορό δεν θα μπορούσε φυσικά να λείψει η Μαντόνα, η οποία διέθεσε στην αγορά ένα εισιτήριο των 1.195 λιρών (περίπου 1.480 ευρώ) για την συναυλία της στο Hyde Park του Λονδίνου τον ερχόμενο Ιούλιο. Ο «μεγάλος τυχερός» θα έχει την ευκαιρία να βγει φωτογραφία δίπλα στην βασίλισσα της ποπ και να αποκτήσει ένα αυτόγραφο με διαδικασία που μάλλον δεν θα διαρκέσει παρά λίγα δευτερόλεπτα...
Δεν χρειάζεται να είσαι ο Σέρλοκ Χολμς για να αντιληφθείς τις αιτίες της εξάπλωσης του φαινομένου: «Με την πτώση των πωλήσεων δίσκων, ψάχνουμε εναλλακτικές πηγές εσόδων» εξήγησε στη Daily Mail ο -ειλικρινής- ατζέντης του Σερ Πολ Μακάρτνεϊ, Στούαρτ Μπελ. Υπολογίζεται ότι με αυτό τον τρόπο ένα μεγάλο όνομα μπορεί να προσθέσει στα έσοδα μιας περιοδείας με 50 σταθμούς το ποσό των 600.000 λιρών (περίπου 744.000 ευρώ). Στο παρελθόν, αρκετοί σταρ ακολουθούσαν τη συγκεκριμένη οδό για φιλανθρωπικούς σκοπούς, απ’ ό,τι φαίνεται όμως η πτώση στις πωλήσεις των cd δεν αφήνει πολλά περιθώρια για κοινωνικές ευαισθησίες...
(όπως δημοσιεύτηκε στο gynaikamag.gr)

Δευτέρα 25 Ιουνίου 2012

Συνέντευξη Miles Kane

Τον περασμένο Φεβρουάριο βρέθηκα σε συναυλία του Miles Kane στο Παρίσι (ήταν το support των Arctic Monkeys) και είδα μπροστά μου 4-5 χιλιάδες Γαλλάκια να χοροπηδούν εκστασιασμένα, σαν μια ενιαία μάζα. Δεν του το είχα να προκαλεί τέτοια υστερία… Τώρα έρχεται μια βόλτα απ’ τη χώρα μας, στο πλαίσιο του φετινού Ejekt Festival (την Τετάρτη 27/6, στην Πλατεία Νερού στο Φάληρο), για να μας δείξει πώς παίζεται το rock ’n’ roll εν έτει 2012. Στη σύντομη τηλεφωνική μας συνομιλία, ο συνδυασμός «κλειστής» βρετανικής προφοράς και κακής σύνδεσης δεν άφησε πολλά περιθώρια να καταλάβω τι έλεγε. Όσα διέκρινα, πάντως, ακολουθούν παρακάτω...
Τι να περιμένουμε από τη συναυλία σου στο Ejekt;
Ένα ροκ σόου με ενέργεια και ατμόσφαιρα. Αυτή είναι η φάση. Δεν έχω έρθει ποτέ στη χώρα σας και ανυπομονώ.
Έχω διαπιστώσει πως τα τραγούδια σου ακούγονται πολύ καλύτερα live απ’ ότι στον δίσκο. Στο έχουν πει και άλλοι;
Ναι, συνέχεια το ακούω... Όταν έφτιαξα το Colour Of The Trap μπήκα στο στούντιο χωρίς να έχω δοκιμάσει τα κομμάτια μπροστά σε κοινό. Κι ύστερα αποφάσισα να στήσω μια μπάντα για συναυλίες. Κάθε φορά που παίζαμε, άκουγα τα τραγούδια να παίρνουν υπόσταση. Δεν μπορείς να το πετύχεις εύκολα αυτό, αν δεν παίξεις μπροστά σε κόσμο.
Τι κάνει κάποιον καλό περφόρμερ;
Πρέπει να μην είσαι fake. Όχι μόνο για να σε γουστάρει το κοινό, αλλά και για τον ίδιο σου τον εαυτό. Θέλω να πω, δεν μπορείς να ανεβαίνεις σε μια σκηνή τέσσερις φορές την εβδομάδα και να προσποιείσαι πως είσαι κάτι άλλο.
Εσύ πώς έγινες μουσικός;
Ήμουν 11-12 χρονών και πήρα δώρο από τη θεία μου μια ισπανική ακουστική κιθάρα με νάιλον χορδές. Ξεκίνησα λοιπόν να παίζω τραγούδια των Oasis από το άλμπουμ (What’s The Story) Morning Glory?, ξέρεις το “Wonderwall” κι αυτά. Κι ύστερα άρχισα να πηγαίνω προς τα πίσω. Ανακάλυψα τον David Bowie, τους Four Tops και άρχισα να τραγουδάω. 
Ποιοι είναι οι ήρωές σου;
Ο John Lennon –έμαθα πολλά από τα τραγούδια του. Και ο Paul Weller, τον οποίο είχα την τύχη να γνωρίσω και από κοντά. Τον Lennon δεν τον γνώρισα (γέλια).
Αγαπημένο τραγούδι από Lennon αυτό τον καιρό;
Το “Gimme Some Truth” από το Imagine. Εκφράζει την απέχθεια που έχουμε όλοι για τους πολιτικούς –φαντάζομαι με καταλαβαίνεις…
Γιατί το Colour Of The Trap δεν κυκλοφόρησε ως η δεύτερη δουλειά των Last Shadow Puppets; Σε ρωτάω επειδή τα μισά κομμάτια τα έγραψες με τον Alex Turner…
Κοίταξε να δεις… Όταν ξεκίνησα να δουλεύω αυτό τον δίσκο είχα γράψει το “Come Closer”, το “My Fantasy”, το “Ιnhaler”, κάποια δυνατά τραγούδια... Και μπήκα στο στούντιο με αυτά. Ύστερα ήρθε ο Alex για να τραγουδήσει σε ένα κομμάτι (ή κάτι τέτοιο) και όποτε καθόμασταν λίγη ώρα ο ένας δίπλα στον άλλον, γράφαμε κάτι καινούριο. Συμφωνήσαμε λοιπόν ότι δεν υπάρχει κανένας λόγος να περιμένουμε ένα-δυο χρόνια για να βγάλουμε το υλικό που προέκυψε. 
Θα κυκλοφορήσετε δεύτερο άλμπουμ ως Last Shadow Puppets;
Θα γίνει κι αυτό, αλλά σίγουρα όχι φέτος.
Αισθάνεσαι καθόλου παλιομοδίτης παίζοντας ροκ σ’ αυτήν την εποχή;
Δεν πιστεύω πως έχουν ειπωθεί όλα. Αλλά ακόμα κι αν έχουν ειπωθεί, ένας άνθρωπος που δημιουργεί δεν το αισθάνεται έτσι: θέλεις να κάνεις το δικό σου. Σκέφτομαι λοιπόν διαρκώς ιδέες για νέα τραγούδια και προσπαθώ να μεταδώσω το θαύμα που ένιωθα ακούγοντας μουσική στην εφηβεία μου.

(όπως δημοσιεύτηκε στο avopolis.gr - Iούνιος 2012)