Τρίτη 24 Απριλίου 2012

Συνέντευξη Μαραβέγιας

Γεννήθηκε στο Αγρίνιο και από τα 15 του σχεδίαζε πώς θα δραπετεύσει. Ανθρωπος της μέρας και του ήλιου, δραστήριος, ενθουσιώδης, ξενιτεύτηκε στην Ιταλία για να σπουδάσει στατιστική και αντί να επιστρέφει στα πάτρια εδάφη τα καλοκαίρια, προτιμούσε να παίζει μουσική σε ξένα φεστιβάλ. Η προσγείωση στην Ελλάδα ήταν κάπως ανώμαλη και η πορεία προς την επιτυχία αργή, τα τελευταία χρόνια όμως οι περισσότερες συναυλίες του γίνονται sold out. Μαζί με τον Πάνο Μουζουράκη και μια παρέα μουσικών της ίδιας γενιάς, λανσάρει έναν νέο τύπο διασκέδασης, πιο ευρωπαϊκό, για αυτούς που βαρέθηκαν εξίσου το «έντεχνο», τα κλαμπ και τα μπουζούκια και το μόνο που θέλουν είναι να χορέψουν σε έναν ζεστό στέκι με ζωντανή μουσική, με μια κρύα μπίρα στο χέρι. Ζει αποκλειστικά από τη μουσική όπως μου είπε και φυλάει τις αποδείξεις στο ίδιο κουτί που η γιαγιά του κρατούσε τα χαρτάκια από τα ημερολόγια τοίχου. Δυο μέρες μετά τη συνάντησή μας, θα έφευγε στο εξωτερικό για τη συνέχεια των γυρισμάτων της σειράς ντοκιμαντέρ «Μεσόγειος» του Πάνου Καρκανεβάτου που προβάλεται από την ΕΡΤ και τον βρίσκει να περνάει τα σύνορα με μια κιθάρα στον ώμο και να συνομιλεί με μουσικούς. Καλά που τον πρόλαβα...

Επιτυχία
«Οταν ήμουν πιο μικρός είχα ένα άγχος να εξασφαλίσω τον βιοπορισμό μου από τη μουσική. Hθελα να δείξω ότι είμαι καλός, ότι τραγουδάω ωραία, ότι έχω ιστορίες να πω. Οσο επέμενα όμως, τίποτα δεν πήγαινε καλά. Κάποια στιγμή ένιωσα πως δεν τα καταφέρνω, χαλάρωσα εντελώς και ήθελα μόνο να διασκεδάζω με τη μουσική, να κάνω αυτό που αγαπάω. Τελικά, αυτός ήταν ο δρόμος που με οδήγησε στις πρώτες μου επιτυχίες. Οι στόχοι μου καλύφθηκαν από μόνοι τους, χωρίς να τους έχω προσδιορίσει εγώ».

Ταμείο
«Το προηγούμενο άλμπουμ μου, το Welcome to Greece, έγινε χρυσό. Αυτό βέβαια μεταφράζεται σε 6.000 αντίτυπα, οπότε όλα είναι σχετικά... Για εμένα σημασία έχει ότι ο κόσμος ακούει μουσική και έρχεται στα live. Δεν περιμένω να γίνω πλούσιος από τα cd, θέλω απλά να πουλάω όσα απαιτούνται για να βγουν τα έξοδα, έτσι ώστε να μην κάνω καλλιτεχνικές εκπτώσεις».

Δημιουργία
«Στην δημιουργία χρειάζεται μια υπερβολή. Πρέπει να υπερβείς την επίγνωση του τι κάνεις και να είσαι λίγο αφελής. Αν έχεις απόλυτο έλεγχο, θα σου προκύψει μια τελειομανία και μια συστολή. Εγώ εκτίθεμαι πλέον χωρίς πρόβλημα, λέω οτιδήποτε με κάνει να νιώθω πιο ελεύθερα ακόμα κι αν θεωρώ πως είναι βλακεία».

Μαύρο-κόκκινο
«Εχω μια γκαρνταρόμπα διαλεγμένη με πολλή αγάπη, αλλά ποτέ δεν προσέχω τι φοράω όταν φεύγω από το σπίτι. Κάποια στιγμή λοιπόν ανακάλυψα μέσα από σχόλια στο διαδίκτυο πως η κοκκινόμαυρη μπλούζα είχε γίνει σήμα-κατατεθέν μου. Χωρίς να το καταλάβω, την είχα φορέσει σε σημείο παρεξήγησης... Τώρα το έχω γυρίσει στα λουλουδάτα πουκάμισα (γέλια)».

Σουξέ
«Το Φίλα με ακόμα το αγάπησα απ’ την πρώτη στιγμή. Οταν μου το έστειλε ο Πάνος (σ.σ.: Mουζουράκης) για να το μεταφράσουμε και να το πούμε παρέα, το ερωτεύτηκα. Hταν ένα απλό, ρομαντικό τραγούδι που μέσα στη μαυρίλα των καιρών έλεγε ''ακόμα και τώρα, φίλα με''! Το ήξερα πως θα γινόταν επιτυχία αλλά αυτό τον χαμό που προκάλεσε η αλήθεια είναι πως δεν τον περίμενα».

Η Λόλα σε διήγημα
«Εγραψα μια ανοιξιάτικη ταξιδιωτική ιστορία 50 σελίδων, που συνδυάζει δικά μου αληθινά βιώματα και φαντασία. Η ηρωίδα μου είναι η Λόλα, μια νεαρή μουσικός που παίζει κοντραμπάσο και ταξιδεύει στο Καστελόριζο στις 23 Απριλίου του 2009, για να συμπράξει επί σκηνής με έναν Τούρκο ουτίστα. Εκείνος την ερωτεύεται σφόδρα και την ακολουθεί στο καράβι της επιστροφής, όπου παρακολουθούν από την τηλεόραση το διάγγελμα του πρωθυπουργού για την είσοδό μας στο ΔΝΤ... Πρόκειται για μια σουρεαλιστική ματιά πάνω στον τρόπο που βίωσα την κρίση».

Η Λόλα σε cd
«Τα τραγούδια του νέου άλμπουμ μοιράζονται το ίδιο κόνσεπτ με το βιβλίο, χωρίς όμως να είναι περιγραφικά. Αυτή τη φορά χρησιμοποίησα πολλά διαφορετικά όργανα. Αγαπώ πολύ τον Τομ Γουέιτς και φυσικά δεν πιστεύω πως μπορώ να τον προσεγγίσω μουσικά, αλλά την τάση του να στήνει κάθε φορά ένα δικό του ηχητικό σύμπαν την ζηλεύω πολύ και προσπαθώ να την υιοθετήσω».

Γυναίκες
«Δεν θέλω να το παίξω γενναιόδωρος, αλλά βρίσκω πάντα μια σπάνια ομορφιά σε όποια γυναίκα γνωρίζω - κάτι που με ελκύει και που μπορώ πολύ εύκολα να το προσδιορίσω. Μπορεί να είναι ένα βλέμμα ή ο τρόπος που κουμπώνει το μπουφάν της. Τώρα για να με γοητεύσει θανάσιμα και να την ερωτευτώ, πρέπει να με εκπλήξει ευχάριστα σε διάφορα επίπεδα».

Οικογένεια
«Μου αρέσει η οικογένεια, έχω έναν φοβερό ανιψιό, έναν αδερφό και γονείς (γέλια). Εντάξει, η αλήθεια είναι πως η συμβίωση και η συντροφικότητα είναι αρετές που θα ήταν καλό να κατακτήσουμε. Απλώς τα αποδεκτά από την κοινωνία μοντέλα γάμου και οικογένειας δεν με αφορούν. Προς το παρόν, η γυναίκα μου είναι η Λόλα...»

Μια τελετουργία
«Είμαι εθισμένος στον εσπρέσο. Με το που ξυπνάω το πρωί πηγαίνω πάνω από την καφετιέρα, αναπνέω το άρωμα και ανακαλύπτω το νόημα της ζωής - κάθε μέρα! (γέλια). Βλέπω την καφετιέρα σαν ένα διαστημικό μηχάνημα που ήρθε από το μέλλον και προσγειώθηκε στο σπίτι μου. Υστερα κάθομαι στο γραφείο, ανοίγω τα e-mail μου και αισθάνομαι πάλι κανονικός άνθρωπος».


όπως (περίπου) δημοσιεύτηκε στο περιοδικό ΓΥΝΑΙΚΑ - Μάιος 2012

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου