Συνέντευξη Παύλος Παυλίδης

Συνέντευξη Παύλος Παυλίδης

ΤΟΥ ΒΥΡΩΝΑ ΚΡΙΤΖΑ

Η συνέντευξη αυτή δημοσιεύτηκε στο FAQ 49.

Γιατί επιλέξατε τη Σύρο και το Θέατρο Απόλλων για το περσινό live άλμπουμ;

«Δεν την επέλεξα εγώ. Ήθελα απλώς να κάνουμε έναν live δίσκο και η ιδέα να πάμε στη Σύρο ήρθε από την εταιρεία Archangel, θεωρώντας ότι το μέρος θα έχει και κινηματογραφικό ενδιαφέρον. Γιατί το βιντεοσκοπήσαμε κιόλας. Όλη η συναυλία, μαζί με ένα ντοκιμαντέρ, θα κυκλοφορήσει τον Μάιο σε DVD. Αυτή είναι για μένα μια σημαντική κυκλοφορία· είναι η περίληψη μιας ολόκληρης εικοσαετίας. Θα περιλαμβάνει σαν δώρο ένα CD με τα demo των τραγουδιών που έγραψα για τους προσωπικούς μου δίσκους και δεν ταίριαζαν να μπουν στη μορφή αυτή, γιατί διέκοπταν τη ροή που υπάρχει όταν ακούς μια μπάντα να παίζει. Έχει ακόμα πολλά έξτρα, συνεντεύξεις ανθρώπων που αγαπώ και ένα ντοκιμαντέρ για το οποίο ο σκηνοθέτης θα πρέπει να είναι περήφανος. Όσοι το έχουν δει μου λένε ότι πρέπει να πάρει βραβείο».

Είναι δύσκολο να αποδώσει κανείς πιστά το κλίμα μιας συναυλίας σε ένα CD ή DVD;

«Το ζητούμενο είναι να καταφέρει η μπάντα να ηρεμήσει επί δύο ώρες, χωρίς να ανάβει καν ένα τσιγάρο ανάμεσα στα κομμάτια και να λειτουργήσει σαν να είναι σε στούντιο, αλλά ταυτόχρονα να παίζει και για τον κόσμο. Σίγουρα είναι ένα στοίχημα. Βγαίνουν πολλά ζωντανά άλμπουμ τα τελευταία χρόνια και δεν έχουν πάντα καλλιτεχνική αξία. Πάντως, εγώ αισθάνομαι τυχερός για το αποτέλεσμα της Σύρου».

Τελευταία υπάρχει η τάση να διανέμονται παλιότερα CD από εφημερίδες. Θα σας ενοχλούσε αν στο μέλλον συμβεί αυτό σε μια δική σας δισκογραφική δουλειά;

«Ναι, αυτό συμβαίνει. Δεν θα έδινα ποτέ την έγκρισή μου για κάτι τέτοιο. Το κακό είναι πως καμιά φορά δεν σε ρωτάνε καν. Πάντως, δεν είναι κάτι που με ενδιαφέρει και όλα αυτά τα χρόνια δεν έχω πάρει ούτε ευρώ από όλη αυτή την ιστορία. Λυπάμαι που συμβαίνει».

Στο Gagarin τι διαφορετικό θα δούμε αυτήν τη φορά;

«Θα παίξουμε για πρώτη φορά κάποια καινούργια τραγούδια και αυτό έχει πάντα ενδιαφέρον. Κοίτα, μιλάμε για μια μπάντα η οποία από συναυλία σε συναυλία συνδέεται όλο και καλύτερα. Όταν έχουμε και νέο υλικό είναι σαν να φυσάει ένα φρέσκο αεράκι και είναι μεγαλύτερη η όρεξη για οτιδήποτε. Έχουμε προγραμματίσει να βγει ο δίσκος το φθινόπωρο, αλλά αν συνεχίσουν τα τραγούδια να έρχονται με τον ρυθμό που έρχονται, μάλλον θα πάμε για διπλό δίσκο. Ή για δύο διαφορετικές ενότητες. Το ευχάριστο είναι ότι δεν με πιέζει ο χρόνος».

Στο σχήμα σας, τους B-Movies, είναι φανερό και αναμενόμενο πως εσείς έχετε τον πρώτο λόγο. Μήπως αυτός είναι και ένας τρόπος να λύνονται πιο εύκολα οι διαφορές που δημιουργούνται σε ένα συγκρότημα;

«Νομίζω πως κάθε συγκρότημα έχει τις ιδιαιτερότητές του. Εξαρτάται κάθε φορά από τον χαρακτήρα των ανθρώπων. Όταν δουλεύουν πέντε έξι άνθρωποι μαζί, κάποιες εποχές είναι ευνοϊκές και κάποιες όχι. Είναι σχεδόν ζήτημα τύχης. Σίγουρα όμως αυτό που λες διευκολύνει τα πράγματα. Όμως, ο τραγουδιστής ενός γκρουπ δεν είναι πάντα ο αρχηγός. Είναι σαν ένα βαρκάκι, στο οποίο κάποιος πρέπει να βουτήξει και κάποιος άλλος να φροντίσει πως όταν ο πρώτος γυρίσει, το βαρκάκι θα είναι στη θέση του. Δεν αισθάνομαι αρχηγός. Υπάρχουν χαρακτήρες πιο σταθεροί, που κινούνται στα παρασκήνια κι όμως κρατούν την ομάδα. Πάντως, είναι πολύ πρακτικό κάποιος να παίρνει μια τελική απόφαση. Ταυτόχρονα, είναι πολύ πρακτικό ο άνθρωπος που έχει γράψει ένα τραγούδι και βγαίνει να το πει στον κόσμο να αισθάνεται πως αυτοί που στέκονται δίπλα του τον υποστηρίζουν».

Ποιους ελληνικούς δίσκους ακούσατε τελευταία που σας άρεσαν;

«Άκουσα ένα πολύ καλό συγκρότημα, τους Gravitysays-i, και το τελευταίο των Mary and the boy, το “Time machine”, που μου φάνηκε συναρπαστικό».

Όταν δεν έχετε συναυλίες ή στούντιο, πώς σας αρέσει να περνάτε τον χρόνο σας;

«Δεν ξέρεις πόσο θέλω να σου απαντήσω “να μη σε νοιάζει” (γέλια). Μου αρέσει να περνάω τον καιρό μου με ανθρώπους που δεν φτιάχνουν μουσική. Ούτε στίχους. Οι ήρωές μου δεν είναι άνθρωποι που φτιάχνουν πράγματα σαν αυτά που φτιάχνω εγώ. Επειδή έχω μπόλικο ελεύθερο χρόνο ή για να το πούμε αλλιώς “κωλοβαράω”, μου αρέσει να έχω για παρέα ανθρώπους με τους οποίους γελάμε με τα ίδια πράγματα. Το βλέπω σαν σπορ πια».