(όπως δημοσιεύτηκε στο "Κ", Δεκέμβριος 2010)
Παλιά συνταγή, αλλά νόστιμη
Εξω από το Γυάλινο Μουσικό Θέατρο, ο Τζίμης Πανούσης στέκεται πίσω από μια βιτρίνα που γράφει «Δείγμα δωρεάν» και τραγουδάει στον κόσμο που περιμένει στην ουρά. Σε καμιά από τις λεγόμενες εναλλακτικές παραστάσεις της πόλης δεν βρήκα ως τώρα πιο ευφυές κοινωνικό σχόλιο. Μέσα στο ασφυκτικά γεμάτο μαγαζί ακολουθούν κι άλλες εκπλήξεις για τους μη μυημένους: Σερβιτόροι ντυμένοι αστυνομικοί, μια διάθεση σαρκασμού προς όλες τις κατευθύνσεις χωρίς κηρύγματα και μελαγχολικά τραγούδια που λειτουργούν σαν αντίβαρο στα αστεία
Εγώ, πάλι, την πάτησα: Eχοντας διαβάσει όλες τις πρόσφατες συνεντεύξεις του, κάποια αστεία τα ήξερα ήδη και σύντομα αντιλήφθηκα πως το μεγαλύτερο μέρος του προγράμματος αποτελείται από νούμερα που έχουν ξαναπαρουσιαστεί. Οι δε επιλογές των τραγουδιών ήταν άκρως προβλέψιμες, με δυο-τρεις νέες προσθήκες και ελάχιστες ενορχηστρωτικές αλλαγές. Φυσικά, βρέθηκε χώρος και για την πρόσφατη επικαιρότητα, από το κόμμα της Ντόρας («έχει ήδη εφτά οπαδούς») μέχρι τη Lady Gaga («μετεμψύχωση του Χριστόδουλου») και την κρίση.
Το χιούμορ του Πανούση παραμένει αιχμηρό, ευρηματικό, θαρραλέο. Η σάτιρά του δεν χωράει στη στενότητα της τηλεόρασης, ούτε και κρύβεται πίσω από την ανώνυμη ελευθεριότητα των blogs. Εκτίθεται μπροστά σε όλους και παρότι με τα χρόνια στερείται πρωτοτυπίας, φαίνεται πως ακόμα λειτουργεί λυτρωτικά τόσο σε ‘μας όσο και σ’ εκείνον: Η συστολή με την οποία μιλούσε στον κόσμο στα παρασκήνια μετά την παράσταση, σαν ένα παιδάκι που επί τρεις ώρες έκανε αταξίες και τώρα ντρεπόταν, ήταν η αποκαλυπτικότερη στιγμή της βραδιάς.
Βύρων Κριτζάς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου