Συνέντευξη The Divine Comedy

O φετινός δίσκος των Divine Comedy αποτελεί έναν μικρό θρίαμβο: αποδεικνύει πως εν έτει 2010 μπορεί να παραχθεί ένα πολύ καλό άλμπουμ απαλλαγμένο από υπολογιστές και χωρίς καμία καινούρια μουσική πρόταση. Ο Ιρλανδός Νeil Hannon, μοναδικό σταθερό μέλος του γκρουπ από τα τέλη των 1980s και από τους πιο ταλαντούχους παλιομοδίτες της σύγχρονης ποπ, απάντησε στις ερωτήσεις του Avopolis με το γνώριμο χιούμορ του, μετά από ένα soundcheck στην Ισπανία.
(Δεκέμβρης 2010)

Φέτος είναι η πρώτη φορά που κάνεις περιοδεία χωρίς άλλους μουσικούς. Ευχαριστημένος ως τώρα;
Ναι, πάει πάρα πολύ καλά! Παίζω σε γεμάτα κλαμπ κάθε βράδυ και όλες οι συναυλίες είναι διασκεδαστικές. Μετά από τις πρώτες δέκα συναυλίες, που έμαθα καλά τα τραγούδια (γέλια), άρχισα να το διασκεδάζω. Νομίζω πως θα ξαναβγώ μόνος και του χρόνου. Βέβαια μου λείπει η αίσθηση της μπάντας, γιατί δεν έχω παρέα για να σπάω πλάκα.

Έχεις τους ηχολήπτες…
Ναι! (γέλια) Πάντως έτσι είναι πιο εύκολο να επικοινωνήσεις με τον κόσμο και να πεις ιστορίες ανάμεσα στα τραγούδια, ξεκινώντας και σταματώντας όποτε θέλεις. Είναι πιο αυθόρμητο.

Υπάρχει κάποια γενική ιδέα πίσω από το τελευταίο Divine Comedy άλμπουμ, το Bang Goes The Knighthood;
Δεν θα το έλεγα. Νομίζω αυτό που συνδέει τα τραγούδια είναι ο ήχος τους, ο τρόπος με τον οποίον γράφτηκαν και ηχογραφήθηκαν. Ο τίτλος προήλθε από κάποιες κωμικές σειρές που έβλεπα πίσω στη δεκαετία του 1970, στα παιδικά μου χρόνια. Όποτε ένας πολιτικός αναγκαζόταν να συμβιβαστεί, ακουγόταν η φράση «bang goes the knighthood», σαν να λέμε «την πάτησες». Ονόμασα λοιπόν ένα τραγούδι έτσι κι ύστερα σκέφτηκα πως ο τίτλος περιγράφει και την κοινωνικοπολιτική κατάσταση της εποχής.

Έγραψες κι ένα τραγούδι για την οικονομική κρίση, το “Τhe Complete Banker”. Η πατρίδα σου η Ιρλανδία βρίσκεται στην ίδια κατάσταση με την Ελλάδα, αυτές τις μέρες. Προσωπικά έχεις νιώσει τις επιπτώσεις;
Αυτό είναι δύσκολο να το συμπεράνει κανείς... Πρέπει να κάνεις ένα γκάλοπ στον δρόμο και να ρωτάς «Μήπως δεν αγοράζετε το άλμπουμ των Divine Comedy επειδή είστε φτωχός;» (γέλια!). Οι συναυλίες μου πάνε καλά, όμως ξέρω και άλλους που δεν πάνε καθόλου καλά.

Σε άκουσα να λες πως ήταν πολύ εύκολο να βρεις μουσικούς για το δίσκο, επειδή όλοι ήταν άνεργοι…
Ήμουν αυθάδης όταν το είπα αυτό. Πάντως είναι γεγονός πως όταν ηχογραφούσαμε τα ορχηστρικά μέρη βρήκαμε τους καλύτερους μουσικούς του Λονδίνου γιατί δεν είχαν άλλη δουλειά οι άνθρωποι (γέλια)…

Σε ανησυχεί ποτέ το γεγονός ότι η μουσική είναι 100% παλιομοδίτικη;
Το καλό είναι ότι ήμουν παλιομοδίτης από όταν ξεκίνησα. Ωστόσο οι επιρροές μου έρχονται από διάφορες εποχές και όταν τις ανακατεύω βγαίνει κάτι καινούργιο, με έναν τρόπο. Αυτό που με κάνει να νιώθω παλιομοδίτης είναι ότι δεν μου αρέσει η μουσική από υπολογιστές. Δεν μου αρέσουν οι λούπες και τα samples. Προτιμώ τον ήχο πραγματικών ανθρώπων, να παίζουν ταυτόχρονα σε ένα δωμάτιο κι ας κάνουν και λάθη. Επίσης οι στίχοι μου είναι κάπως περίεργοι, γιατί τους συνηθισμένους τους βαριέμαι εύκολα.

Μιας και έχουμε Δεκέμβρη, μπορείς να μου πεις δυο-τρεις δίσκους που σου άρεσαν φέτος;
Δεν έχω ακούσει καινούργια μουσική γιατί δούλευα όλο τον χρόνο. Πάντως μου αρέσουν πολύ οι Villagers από την Ιρλανδία. Ο ηγέτης τους, ο Conor O ’Brien είναι ένας από τους καλύτερους τραγουδοποιούς που ξέρω. Είναι και πιο κοντός από ’μένα, οπότε μια χαρά!

Πριν λίγες μέρες έγινες σαράντα χρονών. Σε αγχώνει το πέρασμα του χρόνου;
Όχι, το αποδέχομαι απόλυτα. Παλιά ήμουνα ένας γέρος με σώμα νέου, τώρα είμαι ένας γέρος με σώμα μεσήλικα. Πλησιάζω!

Έχεις κάποιο αγαπημένο τραγούδι από Divine Comedy;
Δύσκολη ερώτηση... Υπάρχουν κομμάτια που ξεκίνησα να τα γράφω θέλοντας να πετύχω κάτι και το κατάφερα. Το “A Lady Of A Certain Age”, ας πούμε. Και υπάρχουν κι άλλα όπως το “Count Grassi’s Passage Over Piedmont” από το προηγούμενο άλμπουμ, που είναι τόσο παράξενο αλλά δεν το βαριέμαι ποτέ.

Το τελευταίο σου άλμπουμ νομίζω πως είναι το καλύτερό σου…
Πολύ ευγενικό εκ μέρους σου, σ’ ευχαριστώ, αν και δεν με ενδιαφέρουν οι απόψεις σου (γέλια). Εμένα μου αρέσουν όλα…

Επίσης πολλά τραγούδια σου μου θυμίζουν ταινίες μικρού μήκους…
Πράγματι. Στο τελευταίο άλμπουμ υπάρχει το “Lost Art Of Conversation”. Όταν το έγραφα το φανταζόμουν σαν ταινία του Woody Allen.

Σου αρέσει ο Woody Allen;
Nαι, είναι ένας από τους αγαπημένους μου. Αλλά δεν αρέσει στην κοπέλα μου, οπότε τελευταία τον έχω κόψει!

Η συναυλία σου στο Gagarin θα είναι η τελευταία της περιοδείας. Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που θα κάνεις μόλις γυρίσεις σπίτι;
Έχει γενέθλια η κόρη μου, οπότε θα πάω στο πάρτυ της. Κι ύστερα θα πάω στο σινεμά για τρία βράδια στη σειρά και θα δω τις πιο χαζές καινούργιες κωμωδίες. Μετά έρχονται Χριστούγεννα. Φαγητά, ποτά… Και τον Γενάρη θα κάτω να γράψω κάτι, δεν ξέρω τι. Μ’ αρέσει η ζωή μου!