Συνέντευξη Ojos de Brujo

ΤΟΥ ΒΥΡΩΝΑ ΚΡΙΤΖΑ

Από το FAQ 58

Πώς ξεκινήσατε το συγκρότημα και πόσο έχει αλλάξει με τον καιρό;
Ramón Giménez (κιθαρίστας): «Ξεκινήσαμε πριν από περίπου δέκα χρόνια. Δεν είχαμε σκεφτεί καν να κάνουμε συγκρότημα, απλά παίζαμε μαζί, χωρίς να γνωριζόμαστε στενά και χωρίς να ρωτάμε από πού ήρθε ο καθένας. Αν έχουμε κάτι κοινό, αυτό είναι ο κοινός μας θαυμασμός για το φλαμένκο. Δεν θέλουμε όμως να παίζουμε μόνο αυτό το είδος. Το φλαμένκο υπάρχει μέσα μας μαζί με πολλά άλλα πράγματα».
Xavi Turull (περκασιονίστας): «Πολλά χρόνια τώρα παλεύουμε σκληρά σαν μια αυτόνομη κολεκτίβα καλλιτεχνών που είναι ελεύθεροι και πειραματίζονται. Προσπαθούμε να είμαστε όσο πιο ανοιχτοί και ειλικρινείς μπορούμε».

Το βρίσκετε ακόμα δύσκολο να πείσετε κάποιους ακροατές ότι το να παίζει κανείς φλαμένκο δεν σημαίνει απαραίτητα να είναι κολλημένος στο παρελθόν;
Dj Panko (dj): «Η ρίζα μας είναι το φλαμένκο. Το μπερδεύουμε όμως και με άλλα είδη: ηλεκτρονική μουσική, τάνγκο, ρούμπα, χιπ χοπ… Η βάση είναι το φλαμένκο, αλλά πάνω εκεί χτίζουμε ένα δικό μας οικοδόμημα. Ο μέσος ακροατής ανά τον κόσμο χωνεύει πιο εύκολα την παραδοσιακή μουσική, αν την “ντύσεις” με στολίδια που του είναι οικεία. Τώρα πια θεωρείται νορμάλ για έναν φλαμένκο μουσικό να συμπεριλαμβάνει στον ήχο του ντραμς, bongos, ηλεκτρικό μπάσο κ.λπ. Παλιά μας αγριοκοιτάζανε, όμως πρέπει να παίρνεις ρίσκα. Να σπας τα καλούπια και να ανοίγεις τον δρόμο για τους υπόλοιπους. Νομίζω πως το φλαμένκο είναι η πιο μπασταρδεμένη μουσική που υπάρχει. Κι όμως, είναι μια αγνή μουσική. Είναι πλούσια και σε μόνιμη εξέλιξη. Πλέον, ο κάθε μουσικός έχει στη διάθεσή του και υπολογιστές και διάφορα gadgets. Υπάρχουν οι κιθάρες και τα φωνητικά, που από μόνα τους σε κάνουν να ανατριχιάζεις, και υπάρχει και η τεχνολογία. Γιατί να μην τα χρησιμοποιήσουμε, λοιπόν, ταυτόχρονα;».

Πόσο δύσκολο είναι να παρθούν αποφάσεις σε ένα γκρουπ με εννέα μέλη;
R.G.: «Θέλουμε να κάνουμε τα πράγματα όπως πρέπει. Να δημιουργήσουμε την ανάγκη για μουσική και κατόπιν να καλύψουμε την ανάγκη αυτή. Κάθε επιλογή μας χρειάζεται θυσίες, αλλά πηγαίνουμε εκεί που θέλουμε και δρούμε με τον δικό μας τρόπο».

Μιλήστε μας για το νέο σας άλμπουμ, το «Aocaná»…
Dj P.: «“Aocaná” σημαίνει τώρα. Το άλμπουμ εκφράζει το πώς είμαστε σήμερα και θεωρώ ότι είναι το καλύτερο άλμπουμ που έχουμε κάνει. Είναι η πρώτη φορά που η Μαρίνα (σ.σ.: Αμπάντ, φωνή) τραγουδάει ένα ερωτικό τραγούδι, αν και απευθύνεται στον γιο της. Υπάρχουν πολλά ρομαντικά τραγούδια αλλά και πιο σκοτεινές πλευρές. Η Μαρίνα έχει και στίχους κοινωνικής κριτικής με αναφορές στην κατάσταση της Μάνας Γης. Το άλμπουμ αυτό είναι η επιστροφή μας στη δημιουργία τραγουδιών. Είχαμε σταματήσει γιατί είχαμε φάει εφτά χρόνια σε περιοδείες και γράφαμε μόνο σε δωμάτια ξενοδοχείων και λεωφορεία. Τώρα όμως είχαμε χρόνο να χαλαρώσουμε. Μάλιστα, η Μαρίνα ήταν για ένα διάστημα έγκυος και το εκμεταλλευτήκαμε για να δημιουργούμε με την ησυχία μας. Χωρίς να παύουμε να είμαστε ο εαυτός μας, έχουμε εισαγάγει στο νέο άλμπουμ διαφορετικά χρώματα, τροπικά φρούτα, λάτιν μπιτ και άλλα πολλά με φυσικό τρόπο».

Πέρα από τη μουσική, ποιο είναι το κύριο μέλημα που έχετε ως συγκρότημα;
X.T.: «Χρειαζόμαστε να είμαστε ζωντανοί. Να χρησιμοποιούμε το σύστημα επικοινωνίας για να αφυπνίσουμε τον κόσμο και να πετύχουμε μια αποκέντρωση σε όλο τον πλανήτη. Θέλουμε ένα σύστημα με πολλές κουλτούρες, με χιλιάδες ανεξάρτητες μικρές ομάδες και όχι μεγάλες, βρόμικες, τερατώδεις πόλεις που κυβερνώνται από μαλάκες, οι οποίοι επιβάλλουν έξυπνους, καταπιεστικούς νόμους. Πιστεύουμε πως στο τέλος θα κυριαρχήσει η μαγεία της αγάπης και δεν θα έρθει η απόλυτη καταστροφή στην οποία φαίνεται πως βαδίζουμε. Ας δουλέψουμε, λοιπόν, όλοι για καλύτερες ανθρώπινες συνειδήσεις και αγάπη. Τουλάχιστον εμείς γι’ αυτό προσπαθούμε».