Λάζαρος Βάλβης: Ένας Ψαράς

Από το FAQ 58 (Αφιέρωμα στον Πειραιά)

ΤΟΥ ΒΥΡΩΝΑ ΚΡΙΤΖΑ
photo: Charlie Makkos

- «Εγώ είμαι νησιώτης, απ’ τη Σαντορίνη είμαι. Αλλά είμαι στο Πασαλιμάνι πάνω από δεκαπέντε χρόνια. Αν σου πω ότι μου αρέσει ο Πειραιάς, θα σου πω ψέματα. Τα νησιά είναι πιο καλά, αλλά τον χειμώνα στα νησιά δεν μπορείς να δουλέψεις. Πας για ψαριά μια δυο φορές τη βδομάδα γιατί έχει φουρτούνες. Ενώ εδώ στον Σαρωνικό δουλεύεις συνέχεια, χειμώνα καλοκαίρι. Άντε να χάσεις ένα μεροκάματο τη βδομάδα».

- «Όταν κυνηγήσεις μια δουλειά και την κάνεις με μεράκι, τότε ανταμείβεσαι ό,τι δουλειά κι αν κάνεις. Πότε πολλά πότε λίγα, αν το παλεύεις, το μεροκάματο βγαίνει. Στην περίπτωσή μου, για να πάει κάποιος καλά πρέπει να αγαπάει τη θάλασσα. Αλλιώς καλύτερα να βρει κάτι άλλο να κάνει. Εγώ έρχομαι εδώ στο Πασαλιμάνι τρεισήμισι ώρα τη νύχτα μέχρι τις έξι το απόγευμα. Μου αρέσει όμως».

- «Έχω πενήντα δίχτυα στο σκάφος αυτό που βλέπεις. Ξέρεις πόσο κοστίζουν; 15-20 χιλιάδες ευρώ. Αυτό το σκάφος κάνει πάνω από 100 χιλιάδες ευρώ, μια περιουσία. Είναι δέκα χρονών σκάφος, καινούργιο δηλαδή. Εμένα ήταν και ο πατέρας μου ψαράς και μου είχε αφήσει ένα μικρό. Το πούλησα λοιπόν, μου έδωσε και μια επιδότηση 40% το κράτος και αγόρασα αυτό. Όχι το κράτος, λάθος, η Ευρωπαϊκή Ένωση. Το κράτος πού να τα βρει; (γέλια) Ξέρω πως ο κ. Φασούλας είναι καλός άνθρωπος. Ας κοιτάξει λίγο και εμάς, όμως. Τον ψηφίσαμε όλοι επειδή ξέρουμε ότι είναι καλός άνθρωπος. Αλλά πρέπει να το δείχνει κιόλας. Δεν πρέπει;».

- «Το μεγάλο μας πρόβλημα είναι το πετρέλαιο. Ενώ σε άλλα κράτη οι ψαράδες το παίρνουνε φτηνό, εμείς εδώ στην Ελλάδα το χρυσοπληρώνουμε. Το πληρώνουμε κανονικά και μας κάνουνε επιστροφές μετά από τρεις τέσσερις μήνες. Όποτε τους έρθει… Έχεις το σκάφος, έχεις τα δίχτυα, έχεις το πετρέλαιο και έχεις βέβαια και τους εργάτες, γιατί μόνος σου δεν μπορείς να κάνεις πολλά. Τα πρωινά έχω και τη γυναίκα εδώ για να με βοηθάει. Αυτή είναι ο καπετάνιος μου. Θυμάμαι, όταν πρωτοπήραμε το σκάφος, δουλεύαμε είκοσι ώρες τη μέρα μέχρι να το ξεχρεώσουμε. Τώρα πήρα δύο εργάτες για να ξεκουραστούμε, αλλά σφίγγουνε πάλι τα πράγματα και δεν ξέρω τι θα κάνω…».

- «Ο Πειραιάς, όπως και η Αθήνα, είναι πιο ωραίος τη νύχτα. Έχει μια ηρεμία, κάθεσαι εκεί στο παγκάκι και δεν σε ενοχλεί κανείς. Ούτε αμάξια ούτε βαβούρα ούτε τίποτα. Κυρίως από μέσα Ιουλίου μέχρι τέλη Αυγούστου, που είναι άδειος. Για μένα, το πιο ωραίο μέρος είναι η Πλατεία Αλεξάνδρας ή πάνω, στα bowling, που φαίνεται όλος ο Σαρωνικός και ηρεμεί το μυαλό σου. Αλλά το κέντρο είναι κόλαση. Θες να πας να αγοράσεις ένα δίχτυ; Πιο γρήγορα θα πας με τα πόδια παρά με τ’ αμάξι. Δράμα!».