Συνέντευξη No Age

To να αναζητάς μια indie rock μπάντα που θα σου αλλάξει τη ζωή εν έτει 2011 είναι σαν να ψάχνεις συμβατικά T-shirts στη ντουλάπα της Lady Gaga. Παρ’ όλ’ αυτά, η θορυβώδης ποπ των No Age σιγά-σιγά λαμβάνει την αναγνώριση που της αξίζει. Σε κάποιο διάλειμμα από την τρέχουσα ευρωπαϊκή τους περιοδεία, ο κιθαρίστας του γκρουπ Randy Randall απάντησε λακωνικά στις ερωτήσεις μας, λίγες μέρες πριν την επίσκεψή τους στα μέρη μας.

 Θυμάστε την πρώτη συναυλία που δώσατε;

Ναι, ήταν στο New Image Art, μια γκαλερί στο Λος Άντζελες. Παίξαμε μόνο δύο τραγούδια!

Υπήρξε κάποιος δισταγμός όσον αφορά στη δημιουργία ενός γκρουπ με δύο άτομα; Επηρεαστήκατε ίσως από την επιτυχία που είχαν οι White Stripes;

Είμαι τεράστιος φαν των White Stripes! Συλλέγω όλες τους τις κυκλοφορίες και θα θυσιαζόμουνα άνετα στον βωμό του Jack White. Πλάκα κάνω… Ποτέ δεν σκέφτηκα τους White Stripes. Ίσως επηρεάστηκα λίγο από τους Lightning Bolt και τους Pink & Brown. Οι White Stripes παίζουν μπλουζ στο στυλ των Led Zeppelin, ενώ εμείς παίζουμε πανκ στο στυλ των Black Flag. Οι Daft Punk ήταν επίσης δύο άτομα, αλλά δεν παίζουμε την ίδια μουσική. Το ίδιο ισχύει και για τους Hall & Oates. Με πιάνεις; (σ.σ.: κάπου εδώ, η ειρωνεία τελειώνει)

To περσινό σας άλμπουμ Everything In Between ήταν πιο προσβάσιμο σε σχέση με τα δύο προηγούμενα. Εστιάσετε περισσότερο στη δημιουργία τραγουδιών πριν μπείτε στο στούντιο;

Αφιερώσαμε πράγματι περισσότερο χρόνο στο γράψιμο τραγουδιών, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είχαμε την πρόθεση να κάνουμε κάτι πιο προσβάσιμο. Το σίγουρο είναι ότι επιδιώξαμε έναν πιο σφιχτό ήχο. Ήταν μια περίοδος δοκιμασίας κατά κάποιον τρόπο, μέσα από την οποία βρήκαμε τη δύναμή μας.

Στο MySpace σας γράφετε πως η μουσική σας δεν μοιάζει με τίποτα. Πιστεύετε στ’ αλήθεια ότι κάνετε κάτι μοναδικό;

Το ελπίζω...

Όλα σας τα άλμπουμ έχουν πάρει θετικές και συχνά ενθουσιώδεις κριτικές. Παίρνετε ενθάρρυνση από αυτό;

Μπα, όχι... Δηλαδή είναι cool να βλέπεις καλές κριτικές, αλλά εμείς προσπαθούμε να φτιάχνουμε πράγματα που μας αρέσουν, χωρίς να πέφτουμε στην παγίδα να ικανοποιήσουμε κάποιον.

Ένα τραγούδι που προσωπικά ξεχώρισα από το Everything In Between είναι το “Common Heat”. Πώς το γράψατε και τι σημαίνει για εσάς;

Το “Common Heat” γράφτηκε πολύ γρήγορα. Μας βγήκε αυθόρμητα στο στούντιο. Είχα στο μυαλό μου ένα κιθαριστικό μοτίβο, το έπαιξα στον Dean κι αυτός αμέσως το έκανε τραγούδι.

Η επίσκεψή σας στην Ελλάδα είναι μέρος μιας μεγάλης ευρωπαϊκής περιοδείας;

Ναι, γυρίζουμε την Ευρώπη για έναν μήνα, ξεκινώντας από την Ισπανία με τελευταίο προορισμό την Τουρκία.

Κάποτε δώσατε μια συναυλία σε ένα εστιατόριο της Αιθιοπίας. Υπάρχει κάποιο άλλο τρελό μέρος στο οποίο θα θέλατε να παίξετε;

Θέλω να κάνω μια περιοδεία στην οποία κάθε φορά θα χτίζουμε μόνοι μας το μέρος όπου θα παίζουμε. Σαν ένα ρέιβ πάρτι στο οποίο θα μπορούμε να σχεδιάζουμε ολόκληρο το κτίριο και το ηχοσύστημα, δημιουργώντας έτσι μια τρομερή εμπειρία. Είναι ένα όνειρο...