Συνέντευξη Richard Hawley

όπως δημοσιεύτηκε στο avopolis.gr το Φεβρουάριο του 2010.

Είναι παιδί της νύχτας, κολλητός του Jarvis Cocker και υποστηρικτής πολλών νέων ροκ γκρουπ, ανεξάρτητα από τις πωλήσεις των δίσκων τους. Είναι επίσης ένας από τους καλύτερους crooner της εποχής μας. Αν και όχι ιδιαίτερα ομιλητικός στο τηλέφωνο, με το νέο του cd, το Truelove’s Gutter, μας έχει δώσει ήδη αρκετούς λόγους να τον δούμε ζωντανά το Σάββατο 20 Φεβρουαρίου στο Fuzz. Εμάς τους Αθηναίους εννοώ, αφού οι Θεσσαλονικείς θα τον δουν μια μέρα νωρίτερα, στο Radio City…


Σας αρέσει να δίνετε συνεντεύξεις;
«Εξαρτάται... Θα δούμε!»

Είχατε πει πως δεν θέλατε να κυκλοφορήσετε κανένα single από το πρόσφατο άλμπουμ σας Truelove’s Gutter. Θέλετε όποιος το ακούσει να το ακούσει ολόκληρο;
«Ακριβώς, το άλμπουμ είναι φτιαγμένο για να δημιουργήσει μια ατμόσφαιρα. Αυτό δεν μπορεί να γίνει σωστά με ένα μόνο τραγούδι. Τελικά η εταιρία κυκλοφόρησε χωριστά σαν σίνγκλ στο ίντερνετ το “Open up the door” και το “For your lover, give some time”. Αλλά έτσι κι αλλιώς, δεν είναι το είδος των τραγουδιών που παίζονται στο ραδιόφωνο».

Ποιο είναι το αγαπημένο σας από το δίσκο;
«Το “For your lover, give some time”. Εκεί μέσα βρίσκονται οι καλύτεροι στίχοι που έχω γράψει ποτέ. Είναι πολύ ειλικρινές».

Πολλά γράφτηκαν για το glass harmonica, που χαρίζει στα τραγούδια έναν ξεχωριστό ήχο. Ήταν δική σας ιδεά να χρησιμοποιηθεί αυτό το όργανο;
«Ναι. Πάντα ενδιαφερόμουν για άλλα όργανα, πέρα από δύο κιθάρες, μπάσσο και ντραμς. Κατά καιρούς έρχομαι σε επαφή με διάφορα όργανα και ψάχνω τη σωστή στιγμή για να τα χρησιμοποιήσω. Το αστείο με αυτή την υπόθεση είναι ότι το glass harmonica υπάρχει εδώ και περίπου 250 χρόνια και πολλοί νόμιζαν πως είναι ένα καινούριο συνθεσάιζερ ή κάτι τέτοιο. Τι να πεις...»

Ο δίσκος δεν παρουσιάζει έντονες εναλλαγές μεταξύ των τραγουδιών. Αυτό έγινε συνειδητά;
«Ήθελα να φτιάξω ένα άλμπουμ που να το βάζεις και να δημιουργεί μια συγκεκριμένη διάθεση, να σε ηρεμεί. Αυτό δεν μπορείς να το πετύχεις αν κάνεις πολλές αλλαγές στους ρυθμούς. Αν πεταγόταν ξαφνικά ένα τρίλεπτο ποπ τραγουδάκι, θα τα χαλούσε όλα»

Η διάθεση που δημιουργεί ταιριάζει πολύ στη νύχτα. Ακόμα και εσείς προσωπικά φαίνεται πως είστε τύπος της νύχτας...
«Σίγουρα... Της νύχτας και των πρώτων πρωινών ωρών... Νομίζω πως αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι είμαι πολλά χρόνια μουσικός. Με τον καιρό συνηθίζεις σε ένα συγκεκριμένο τρόπο ζωής. Πάντως λατρεύω και τον ήλιο...»

Πρωτοβγήκατε για περιοδεία στα 14. Σας άρσε από τότε αυτή η ζωή;
«Εννοείται... Ήταν διακοπές καλοκαιριού και βγήκα στο δρόμο με τη μπάντα του θείου μου, για ένα ευρωπαικό tour. Πέρασα τέλεια, ήταν πολύ καλύτερο από το σχολείο. Και μέχρι σήμερα δεν έχει αλλάξει πολύ για μένα η όλη διαδικασία. Αγαπάω πολύ το Σέφιλντ και την Αγγλία, αλλά μου αρέσει και να ταξιδεύω».

Δεν είναι δυσκολότερο να κάνεις σχέσεις ή φίλους όταν ταξιδεύεις συχνά;
«Όχι. Ίσα-ίσα, κάνεις περισσότερες σχέσεις (γέλια). Μπορεί να νιώσεις μεγάλη μοναξιά κάποιες στιγμές, αλλά είναι και πολύ ενδιαφέρον. Εγώ έχω και πολύ καλούς ανθρώπους δίπλα μου».

Με πόσους μουσικούς θα έρθετε στην Αθήνα;
«Ή με πέντε ή με έξι. Νομίζω πως θα περάσουμε τέλεια...»

Έχετε συνεργαστεί με τους Pulp, τους Arctic Monkeys, τη Nancy Sinatra, τους Elbow κ.α... Τι είναι αυτό που σας κάνει τόσο ανοιχτό στις συνεργασίες;
«Μου αρέσει να δουλεύω με άλλους και με ενδιαφέρει να ακούω τις ιδέες τους. Σε κρατάει φρέσκο, σε ξυπνάει. Δε σε αφήνει να βαρεθείς. Προσπαθώ λοιπόν να είμαι ανοιχτόμυαλος».

Τα τελευταία δυο-τρία χρόνια, ελάχιστα βρετανικά ροκ γκρουπ έχουν σημειώσει επιτυχία. Εσείς έχετε ανακαλύψει κάτι καλό;
«Το θέμα είναι το εξής: Ενδιαφέρουσες μπάντες υπάρχουν, απλά μπορεί να μην έχουν μεγάλη επιτυχία. Εμένα δεν με νοιάζει αν πουλάνε οι δίσκοι τους ή όχι. Με νοιάζει η ποιότητα της μουσικής τους. Είναι λάθος να τα μπερδεύουμε αυτά. Υπάρχει μια τρομερή μπάντα από το Μπράιτον που λέγεται The Maccabees. Τους έχεις ακούσει; Είναι φανταστικοί, τους ακούω συνέχεια. Επίσης μου αρέσουν οι Smoke Fairies. Δεν με νοιάζει αν πουλάνε οι δίσκοι τους ή όχι. Με νοιάζει η ποιότητα της μουσικής τους".

Και κάτι τελευταίο: Αληθεύει ότι το ’91 ο Morrissey σας απέρρψε για κιθαρίστα επειδή παίξατε το “One night” του Elvis;
«Αλήθεια είναι. Ήταν ο βασικός λόγος που δεν πήρα τη δουλειά, γιατί κατά τα άλλα ήμουν νομίζω αρκετά καλός (γέλια)».